pastelowo i dobrze

Pastelowo, bo tak. Bo muffinki jakieś takie różowe :) Nie wiem, czy wyszły, bo chwilowo przeżarłam się truskawkami i chyba nie wstanę do wieczora.

Dobrze, bo będę żyć ;) moja własna diagnoza okazała się trochę na wyrost. Ale po ostatnich wiadomościach postanowiłam biegać do lekarza naprawdę z byle g..., żeby nic nie przeoczyć.
Kamień z serca, wielkie uff i wielkie żarcie :)

Update po 10 minutach. Zdrowe muffinki truskawkowe z mąki pp i z fruktozą, jak to mawia mój znajomy, i to jest olbrzymi komplement, kick ass. Taaaaakie dobre! Jednak się dotoczyłam i spróbowałam.

Mama :)

Podobno jesteśmy podobne jak dwie krople wody.

Moje pierwsze pełne, świadome zdanie brzmiało: Udała się Ulcia mamusi! 


:)

Na zdjęciu moja śliczna Mama i ja, rok chyba 1983.

Mamo, wielkie loooooooooooooooooooooove <3

pfff

Zeszły tydzień był jakiś dziwny.

Mega naładowanie akumulatorów w poniedziałek i wtorek, a w czwartek wiadomość ścinająca z nóg. 

Trzeba wierzyć, że będzie dobrze. Ale jakie to jest cholernie trudne :/

Ten tydzień zapowiada się jakoś spokojniej. Oby :)

here comes the bride

Sobota, Warszawa, upał, oczekiwanie. 

Dwa zdjęcia.

balonik di Praga

Jaki tam balonik, balonisko. Ale z mojej perspektywy był taki malutki. :)

PS Przed snem napiszę sto razy: nauczę się porządnej obróbki, nauczę się porządnej obróbki, nauczę się porządnej obróbki, nauczę się porządnej obróbki, nauczę się porządnej obróbki, nauczę się porządnej obróbki, nauczę się porządnej obróbki, nauczę się porządnej obróbki...

láska

Miłość, znaczy ;-)

W Pradze byłam nie wiem, który raz. Wcześniej bywałam na jeden dzień, na dwa tygodnie, na weekend, na trzy tygodnie, latem i zimą, raz byłam wiosną, pamiętam jeden wyjazd, kiedy było chyba minus piętnaście. Nigdy nie było jakiegoś zawodu, czy rozczarowania. Zawsze było super. Ale nigdy jeszcze nie było takiego efektu WOOOOW, jak teraz, nigdy nie weszłam na Most Karola ze łzami w oczach ze szczęścia, nigdy nie wbiegłam (taaak!) po uliczkach Malej Strany na samą górę pod Hrad bez zadyszki, trzymając w jednej dłoni aparat a w drugiej kubek z kawą. Miałam to szczęście, że pojechałam tam "służbowo", a mimo to do 16 miałam czas na włóczenie się po mieście i siedzenie z otwartą buzią z zachwytu :) Po kilku miesiącach nastroju prosto z czarnej d*py, te dwa dni w Pradze dały mi takiego kopa endorfin, że ach. Niesamowite.

I już wiem, że gdyby nie splot kilku okoliczności, niefajnych i przynoszących wspomniany nastrój z czarnej d*py, to bym pewnie nie dostała takiej dawki radości z powodu wyjazdu do Pragi. Chyba wszystko dzieje się po coś. Albo tak sobie tylko wmawiam ;)

ach, jooooo

Na szybko, bo zawalona jestem robotą (wreszcie).

2,5 dnia w Pradze.

50 koron za Krecika.

1 zdjęcie na dziś. Dla Nany :)

tam i z powrotem

Tam: mnóstwo rozmów telefonicznych na lotnisku, niecała godzina lotu, jedna mała kawa, 3 sztuki bagażu.

Z powrotem: raport pisany na dwa laptopy, osiem godzin podróży, trzydzieści minut spóźnienia na kolejny pociąg, jeden wypity litr coli, 2 sztuki bagażu.

Kolejne wpisy  też będą o Pradze. Która mnie jak zwykle powaliła na kolana, ale teraz trzy razy bardziej, niż zwykle i dzięki której podładowałam akumulatory, które już ledwo dychały. ;) 

strawberry fields forever

"Mogę się oprzeć wszystkiemu, z wyjątkiem pokusy". Nie pamiętam, kto to powiedział, ale cytat idealnie wpisał się w mój wczorajszy nastrój na zakupach. Miałam poczekać na PRAWDZIWE, polskie i tanie truskawki. No nie dałam rady ;) Szklarniowe truskawki przywiezione z Hiszpanii w tirochłodniach też są, wbrew pozorom, całkiem całkiem. Gdybym chociaż dostała po nich uczulenia. Ale nie! Są zajebiste :):):) Pierwszy truskawkowy głód 2011 zaspokojony.

35 mm szczęścia

I 1.8 radości ;)

Od wczoraj.

Od najulubieńszej Pani Fotograf.

Pierwsze zdjęcia hmmm bardzo tematyczne :)

I jeszcze kolejne cudo :) od ubiegłego tygodnia przy kluczykach do samochodu.

Zdjęcia korkociągu, flaszki i kota w żaden sposób nieobrabiane, jedynie zmniejszone. Obiektyw-cudo :)

Zdjęcie samego obiektywu też nieobrobione, ale z ciemnego obiektywu.

Before the frost

Od rana było szaro, pochmurno i brzydko. I lało. Zamiast umówionych wiosennych zdjęć z moją śliczną kumpelą, był spacer po najbliższej okolicy w zacinającym deszczu i w jesiennej kurtce z futrzanym kapturem.

A w związku z tym, że chyba w całej Polsce pada śnieg (do nas ma dotrzeć w nocy chyba),  a jedyny ciepły moment długiego weekendu trwał jakieś 30 minut, przestaliśmy żałować, że całą "majówkę" spędziliśmy w domu, każde przy swoim laptopie, z każdym kwadransem tracąc kolejne dioptrie w oczach ;) 

Tymczasem trochę zdjęć z dzisiejszego przedpołudnia. Zanim przyszedł przymrozek.

PS Update. Nie spadł żaden śnieg! Jest zimno, ale słonecznie, ptaki w ogrodzie śpiewają jak szalone, nie jest źle :)