prawdziwa wyprawa...

...mógłby ktoś pomysleć, patrząc na moje dzisiejsze przygotowania do spaceru.

Najpierw sprawdzamy (jak to mawia mój mąż, "my - ula") pogodę. Mądre urządzenie zwane radiobudzikowyświetlaczostacjąpogodową twierdzi, że jest minus cztery, ale słońce świeci bardzo:

Zatem na wyprawę zakładamy ciepły sweter

norweski wzór w sam raz na zimę, prawda?

Do grubego swetra obowiązkowo rękawiczki, buty i torba na dodatek. Poszalałam z kolorami... ;)

                                                                                                                                      Oprócz tego nie możemy się zdecydować, który obiektyw/aparat zabrać;
w efekcie zabieramy 50tkę oraz

No i komu w drogę, temu czas.

Tuż za rogiem - sąsiedzi z kamienicy obok zainstalowali swojemu kotu drabinkę. 
Zawsze mnie to rozczula.

                                                                                                                                  Kot dziś nie miał wychodnego (któremu kotu by się chciało dziś wychodzić? 
Niech Was nie zmyli to słońce i światło, jest naprawdę zzzzimno) i zajął pozycję obserwatora (swoją drogą jak ja lubię się gapić w cudze okna. Wiem, wiem, nieładnie, ups). 
To zdjęcie specjalnie dla O. i jej cudnego Q. :) 

                                                                                                                                        A za drugim rogiem (to jest naprawdę za rogiem - zatem kiedy wszyscy goście ślubni dowiedzieli się, gdzie mieszkamy, przestali się dziwić, że na własny ślub & imprezę poszliśmy dosłownie z buta)...

I idziemy za trzeci róg ;)

I tam i z powrotem 

                                                                                                                              Spacer trwał jakieś 3 razy krócej, niż pisanie tego posta. 
Uff.